Vorig jaar gehinderd door een blessure, moest het er dit jaar maar eens van komen: Deelname aan de Ronde van Wolder; een klimcriterium in de mooie Maastrichtse woonwijk Wolder, kortbij Neercanne en de Belgische grens. Een rondje van een kilometer of 4, met feitelijk geen meter vlak.

Het weer was (te) mooi, zon en een graad of 26c. Met de fiets en 4 bidons vertrokken uit Valkenburg was ik mooi op tijd voor de inschrijving en om nog een paar rondjes in te rijden. Het aantal deelnemers viel (gelukkig) mee, een stuk of 60 schat ik: Elite, Beloften en Amateurs A. Mijn doel was, gezien het geringe wedstrijdritme op dit niveau, kraakhelder: Aanklampen.

Na het startschot door Gerd Leers voor de kerk van Wolder (leuke ambiance), ging het in strak tempo over de beklimmingen. De bocht na de afdaling is niet echt een aanrader bij regen, maar gelukkig lag het vandaag droog. Onderweg stond nog een dweilorkest en het hele parcours was afgezet met hekken. In de klim naar de finish, die eigenlijk geen klim was, stond een strak windje. Het tempo was nog wel te doen, maar ik kreeg het al snel lekker warm.

In het vierde of vijfde rondje moest ik me bovenmatig inspannen om een gaatje dicht te rijden in de klim, na een schakelfout van een van mijn mede-coureurs (er werd overvloedig gevloekt). Dit was op dat moment de druppel. Toen het even later op de kant ging moest ik de groep laten rijden. Vervolgens heb ik er nog een tijdje achteraan gereden met wat andere afhakers, maar na 10 rondes toch maar afgemeld bij de jury.

Moraal van het verhaal (mij ook wel bekend, maar ik wilde hier een keer meerijden): Enig wedstrijdritme is vereist om hier zo in te stappen. Wellicht nog een paar koersen meepikken voor het criterium in Ransdaal over enkele weken waar ik me toch ook maar voor heb ingeschreven. De ronde van Wolder is er echter wel een om in de jaarlijkse de agenda op te nemen; mooi parcours en ambiance.

Hieronder nog een foto bovenaan de klim, tijdens een achtervolgend rondje.