Cyclefreak.nl
Gran Fondo Ardennaise 2010 
Saturday, June 5, 2010, 11:50 - Cycling
Vandaag met Bas weer eens een keer naar Hamoir afgedaald. Het is alweer een paar jaar geleden dat ik deze tocht heb verreden (voorheen: Gran Fondo Eddy Merckx; maar deze naam mocht van Eddy niet meer i.v.m. zijn eigen tocht). Dit jaar lijkt het me een goede voorbereiding op de Les Trois Ballons, die is exact een week later. Het weer is wat de Ardennen betreft gunstig, veel zon en droog.

We komen om tijd aan en behalve de wachtrij voor de WC in de sporthal loopt alles vlotjes. De start is om half 9 en ik kan met de meute, dus niet bij de bevoorrechten, vrij vooraan starten. Na het startschot komt er meteen een klimmetje, vrij lang maar niet steil. Ik rijd volle bak (>30km/u, eerder 40) naar boven en zit bij de eerste groep. Dat stemt gunstig. In de afdaling sluiten er alweer meerdere achtervolgers aan.

Het volgende stuk naar de eerste echte klim is lang en vlak. Het peloton groeit weer langzaam door aansluiters ondanks de hoge snelheid. Na een verplichte stop voor de overweg (nog niet eerder meegemaakt!) is alles weer bij elkaar. De rest van het vlakke stuk gaat de hele groep af en toe op de rem staan, iets wat ik niet kan waarderen (ik ruik verbrand rubber en zie zelfs een keer blauwe rook van een achterband afkomen!). Mede hierdoor, en de verwachting dat het stuk langer is, zit ik redelijk achteraan bij de eerste klim. De klim is steil en een trechter, dus dat is niet ideaal. Ik moet aardig fietsen om nog een beetje vooraan te komen, wat niet helemaal lukt.

Vervolgens rijd ik in een aardig groepje, maar wordt er een tijd later in de afdaling naar de Stockeu afgereden (cote de Wanne?). Niet dat ik slecht zit, maar het loopt even niet. Met de mensen die ik op de Stockeu weer opraap fiets ik de rest van de dag verder. Het warme weer (tegen de 28c) zorgt ervoor dat ik een keer moet stoppen om water bij te tanken. Na de ravitaillering duwt iemand nog een flesje in mijn handen dat het meeste weg heeft van een mint-hoestdrankje (spul van 3D action?). De helft gaat over mijn hand heen, dus het is een lekkere plakboel.

De rest van de tocht verloopt redelijk voorspoedig. Deze tocht is nooit makkelijk, en deze keer dus ook niet. Maar dat wist ik van tevoren. Het groepje (we zijn met zijn 8-en ofzo), bestaat uit enkele mensen die zich verschuilen en ook nog een bekende van het groepje 'onder de Brök' in Maastricht. Het gaat niet erg hard, maar te hard om er alleen op uit te trekken.

Op de laatste klim rijdt iemand weg van de studentenwielervereniging Dutch Mountains uit Maastricht. Het blijkt ene Remy te zijn waar ik een aantal jaar geleden nog een keer mee ben gaan trainen in Limburg. Ik sluit bij hem aan en we geven gas in de afdaling. De finish ligt tegenwoordig op een slotklimmetje dat ik met veel pijn en moeite nog oprijdt na onze 'demarrage'.

Als ik over de streep kom ben ik totaal uitgeteld en bij het uitklikken krijg ik van teen tot lies kramp in beiden benen. Dit is me nog niet eerder overkomen. Een motoragent die langs wil moet enige minuten wachten voordat ik überhaupt kan bewegen en met fiets en al van de weg af kan. Bas kijkt geamuseerd toe maar reikt me wel ter compensatie een heerlijk koud blikje Cola (Cola Zero?!) aan. Er blijken ook nog wat mensen te staan die ik de woensdag ervoor op de Rielerenk had gezien. Kortom: een dag vol oude en vage bekenden.

Uiteindelijk wordt ik 67ste. Dat is mijn beste klassering hier, maar als ik in het begin beter had opgelet had het misschien nog beter kunnen zijn. In elk geval weer een echte killer deze tocht, ik heb hier nog nooit makkelijk gereden. Bas haalt de top 20 en Esther (ook van Zwaluwen Deventer) eindigt in de top 3 bij de vrouwen!

Op naar Les Trois Ballons!

Comments 
Comments are not available for this entry.