Gisteren was t weer zo ver: bergcriterium en klimtijdrit in Berg en Dal, Nijmegen. Om 5u ben ik opgestaan en heb ik de rijstepap naar binnen geslurpt, samen met wat sterke koffie. Rond 6u kwam Joyce me ophalen en zijn we naar Berg en Dal gereden in zo'n anderhalf uur. Daar aangekomen, mijn startnummer opgehaald, omgekleed en toen warmgereden: Om 940u moest ik starten. Het wegdek lag nog nat, en tijdens het warmfietsen bleek al dat het parcours her en der spekglad was. Ook was ik iets te enthiousiast met de warm-up olie te keer gegaan, en mede daardoor kwam ik goed bezweet aan de start. De timing was perfect, ik hoefde maar 5 minuten te wachten voordat ik op mocht.

De tijdrit

Zoals altijd, bleek de tijdrit toch vrij vermoeiend, ingereden of niet. Na de eerste bocht haalde ik iemand in die 15 sec voor mij gestart was, en dat gaf wel moed. Ik probeerde zoveel mogelijk gebruik te maken van mijn tijdrit-stuurtje, iets wat niet altijd lukte omdat ik het simpelweg niet gewend ben om daar aan te duwen en trekken bij een submaximale hartslag. Op het stuk met wind tegen had ik het even gehad, ik schakelde zelfs nog even terug! :-S.

Alle bochten heb ik zeer voorzichtig aangesneden, aangezien op mijn bek gaan wel het laatste was/is waar ik op zat/zit te wachten. In de eerste klim liep de snelheid terug van 45k/u onderaan, tot zon 28k/u op het einde. De afdaling naar Berg en Dal was vervolgens halsbrekend, met bladeren, modder, water en zand. Ook hier ben ik zeer voorzichtig naar onder gegaan.

Op weg naar de 2de en laatste klim kwam ik erachter dat de klinkers wel opnieuw gelegd waren, maar niet zonder creativiteit: 2 mooie blauwe drempels die fungeerden als sprinkplank. Ik had het gevoel dat mijn frame doormidden brak toen ik met het snot voor de ogen de drempel overknalde. Toen de laatste klim, die breekt me elke keer op. Steil en onregelmatig, een echte kuitenbijter als je onderaan al kapot begint. Ik zag zowaar een seconde 10k/u op mijn teller! Bovenaan was de finish, en ik noteerde een tijd die me uiteindelijk de 44ste plaats bezorgde. Mijn kompanen mochten hier een 10de en 13de plaats laten noteren.

Wachten

Hierna was het wachten. Elk voordeel heeft zijn nadeel, zo ook in deze situatie: Een snelle tijdrit betekent hier ook dat je in de snelle groep mag/moet starten voor het klimcriterium, een soort pre-selectie zeg maar. Dat had ik al een beetje zien aankomen... Rond 13u mochten we starten, en tot die tijd heb ik gedoucht, wat slap ge-ouwhoerd, gegeten en vervolgens ook nog even de racefiets geaaid met een doekje. Toen zijn we maar weer gaan warmrijden...

Het echte afzien

Toen het bergcriterium. Ik stond vooraan bij de start (2de rij). De eerste klim ging vrij goed, maar in de afdaling kwam iedereen al langs.. meer omdat ik aan het herstellen was dmv de benen stil te houden dan dat ik niet onder geraakte. Verder kan ik vrij kort zijn: Ik belandde in een achtervolgend groepje en we werden een halve ronde voor het einde gedubbeld. Het ging vrij redelijk maar ik mistte gewoon de hardheid.

Ik heb me verder letterlijk helemaal leeg gezweet. Het enigste opzienbarende feitje was dat iemand in de groep nog een klapband kreeg. Gelukkig voor hem kon hij zijn fiets rechthouden. Uiteindelijk was ik 36ste, en ik heb het laatste rondje nog uitgereden, ook al telde dat blijkbaar niet volgens de uitslag. Kevin was 3de en Bas 15de! Al met al was het een leuke dag met veel afzien! Alhoewel ik daar op sommige momenten anders over dacht :-) .

Hieronder een selectie van foto's genomen door Edwin de Vaan.. hulde! Meer binnenkort in het foto album.

Over 2 weken weer in deze buurt met het NSK...